Eerste dagen

Dag 1 : 30-31 augustus
Vandaag was het zover. Na vele maanden wachten vertrok ik naar Kenia. De stress was zeker en vast aanwezig. Na heel wat hulp van mijn vader en moeder bij het inpakken van mijn valies vertrok ik uiteindelijk richting Kenia. Voor moeke was het wel even lastig, maar ik weet dat vake er is om haar te steunen.
Na een treinrit richting Brussel, een vlucht richting Doha (Qatar), een vlucht naar Nairobi (Kenia) en een taxirit met de directeur van Shade Children Foundation kwam ik eindelijk aan in het huis. Het nam me maar liefst 17 uren om van deur tot deur te gaan.
Eenmaal ik hier toegekomen was leerde ik al direct kennis maken met Linda, de andere Belgische vrijwilligster hier ter plaatse. Zij is enorm vriendelijk en helpt me heel goed om hier de buurt en de mensen te leren kennen. Ze nam me trouwens al direct mee naar het centrum van Thika. Daarvoor gebruikten we een minibus waar eigenlijk maar 15 personen in kunnen, maar die ze toch vullen met 20 tot zelf 23 personen. Comfortabel is anders, maar wat wil je ook voor een ritje van 25 cent.
In de stad haalde ik eerst en vooral wat geld af om wat eten te kunnen kopen. Dit doet Linda ondertussen ook al 2 weken hier. Ze eet niet zo veel van het eten dat hier in het weeshuis klaargemaakt word aangezien het niet zo lekker is. Op het menu staan vooral kool, bonen en mais, dit alles met wat rijst en overgoten met een bruin sausje. Na de aankoop van dat eten hebben we ook een man ontmoet, James. Met hem regelden we de safaritrip die 4 augustus zal plaatsvinden. Het wordt super leuk denk ik. James kwam wel 20 minuten later als afgesproken op de afgesproken plek. Zo is dat hier in Kenia blijkbaar. Hakuna matata ;-)
Na dit geregeld te hebben besloten we weer richting huis te gaan. De kinderen (die ik nog niet gezien had) gingen terugkomen van school. Toen ik ze voor het eerst zag waren ze een beetje verlegen. Linda stelde ze me elk een voor een voor. Al gauw probeerde ik wat initiatief te nemen en speelde zo een potje voetbal met de jongens, en vroeg de meisjes of ze me niet wouden leren kleren wassen. Dat vonden ze heel grappig. De verlegenheid nam werd al snel omgekeerd naar een zotte en gekke bedoening. Zo zijn de kinderen beginnen dansen en trommelen voor mij. Ze vroegen zelf of ik niet wou meedansen, maar daar was het nog niet helemaal klaar voor.
Daarna was het etenstijd. Het fascineerde me enorm dat net voor het eten een van de kinderen het woord nam en begon te bidden. Daarna mag er tijdens het eten ook bijna niet gesproken worden. De rust was even weer wedergekeerd.
Als ze gedaan hebben met eten wassen de kinderen ook zelf hun borden af zonder dat het hun gevraagd moet worden. Zelfstandig zijn ze hier wel. Iedereen weet wat er van hem verwacht word en dat wordt ook gedaan. Kleren wassen, brooddozen wassen, schoenen kuisen, brood halen etc…
Nadien probeerde ik ook de oudste, John te helpen met zijn huiswerk, wiskunde. Morgen hebben ze hier namelijk een examen van. Ik verschoot ervan hoe moeilijk dit wel was. Het niveau wiskunde dat de kinderen hier krijgen ligt echt een niveau hoger als in België vooral omdat de kinderen ook alle oefeningen maken zonder behulp van een rekenmachine.
Zo, dit waren mijn eerste ervaringen. Ook na dat ik één nacht niet geslapen had was ik enorm moe en uitgeput. Klaar voor het slapengaan. Ik kruip nu maar snel onder mijn muggennetje. Tot morgen.

Dag 2 : 1 augustus
Vandaag was mijn eerste volledige dag hier in het huis. Nu ja, ik ben wel niet met alle kinderen opgestaan om 5h aangezien me dat nog iets te vroeg was na deze lange reis. Mijn dag begon dus om 8h. Gisteren leerde ik reeds de kinderen wat kennen, maar vandaag legde ik me vooral toe op de ‘begeleidsters’ hier ter plaatse. Zij wassen, koken, maken het huis schoon etc. Ik besloot dus om zelf ook maar aan elk van deze taakjes mee te doen. Zo leerde ik op Afrikaanse wijze wassen. Dit is eigenlijk gewoon met een stukje zeep schrobben op het kledingstuk en onderdompelen in water. Daarna leerde ik ook met Monica koken. Hier in het huis koken ze op een soort speciaal vuur dat ze zelf moeten maken met het zaagsel van hout. Heel fascinerend als je ziet hoe ze haar vuur klaar maakt. Daarna kwamen een voor een de ingrediënten in de kokende pot water. En ja, natuurlijk waren dit hoofdzakelijk bonen, maar ook mais, kool en wortel mochten er niet in ontbreken. Het ziet er echt niet uit, maar ’s avonds besloot ik toch om er van te eten, en eerlijk gezegd, het viel wel mee.
Na al dat harde werk zijn Mönica en ik ook beginnen spreken over God. Ik vroeg haar hoe het kan dat de Afrikanen in een God kunnen geloven na al het slechte (hongersnood, armoede, oorlog) wat hier in Afrika gebeurd. Zij zei me dat dit niet de fout was van God, maar van Adam en Eva. Ze nam er zelf de bijbel uit en wist onmiddellijk enkele passages te vinden die illustreerden waarom het niet de fout van God was.
Gelovig zijn ze hier dus wel tot en met. Ook deze avond was het weer een gebed net voor het eten. Deze keer was het aan Joyce.
Ik ben blij dat ik nu wat kan slapen want de kinderen waren heel actief vandaag wanneer ze van school thuis kwamen. Ze zijn heel aantastelijk. Wel leuk was dat ze me vandaag enkele woordjes in het Swahili leerden. Zo zullen ze me er elke dag 10 bijleren, en die schrijf ik dan op een papiertje.
Ziezo, lala salama (slaapwel)!

Dag 3 : 2 augustus
Vandaag was eerder een rustig dagje. Opnieuw hielp ik de huisvrouwen in het huishouden. Dat vinden ze heel leuk. Een man die hier namelijk helpt kleren wassen is namelijk heel uitzonderlijk. Hij doet hier enkel maar als hij zijn vrouw zou willen verrassen. Bijna nooit dus. Mannen zijn hier de baas en zijn fier over wie ze zijn. Je merkt dat de vrouwen me heel dankbaar zijn doordat ze daarna wat lekkers voor je koken. Gisteren kookten ze al frietjes voor me met zelfgemaakt tomatensaus (= ketchup). Vandaag maakten ze een soort pasta voor me. En ookal ziet het er niet uit, het was echt heerlijk. Eindelijk eens iets anders dan bonen. Wel geven ze hier overal avocado’s bij. Zelf bij de pasta en de frieten. Maar tegen de avocado van hier kan ik echt geen neen zeggen. Echt heerlijk!
Verder probeerde ik zelf een beetje mijn dag te vullen met het lezen van een boek aangezien in de namiddag hier in het huis bijna niemand meer was. Het werken vind zich vooral plaats in de voormiddag en na 16h wanneer de kinderen terug van school komen. Als zij terug van school komen hebben ze elk hun taak, en dat weten ze dan ook. Indien ze dit niet doen zoals gevraagd dan worden ze gestraft. Zo werd Pieter, een nogal rebellige jongen, vandaag gestraft. Hij moest het gras met een soort sikkel 3 uren lang maaien. Je zou denken dat hij zijn lesje daarna geleerd heeft, maar na dit hard labeur deed hij gewoon de stoere man verder.
Ik persoonlijk heb het vooral moeilijk met Ruben, een van de jongere kinderen. Je merkt dat hij nogal eenzaam is, en bijgevolg probeert hij heel wat aandacht van me op te eisen. Hij zit constant aan me te strelen en te hangen. Ook is hij (en ook de anderen) enorm gefascineerd door de haren op de benen. Dat hebben de mannen hier niet. Ik zeg hem dan ook dat hij me even met rust moeten laten, maar dat doet hij dan 2 minuten en daarna tast hij weer mijn lichaam af.
Morgen ga ik mee met de kinderen naar school. Dat wil zeggen dat ik om 5.30h in de morgen moet opstaan. Dat wordt dus vroeg, daarom dat ik vandaag ook wat vroeger ga slapen. Een goede nacht!