Dag 12 tot 14

Dag 12 : 11 augustus
Vandaag was een heerlijk dagje. Eerst lekker lang uitgeslapen (voor Keniaanse normen althans) tot half 9. Had ik wel eens nodig. Linda en ik hadden vandaag een dagje Thika gepland, even weg uit deze huiselijke drukte. Het zijn hier ook Linda haar laatste dagen dus wil ze natuurlijk ook wel afscheid nemen van enkele mensen hier ter plaatse.
Zodus gingen we eerst richting het internetcafé. Daar kon ik weer mijn vorige verslagen posten en zag ik ook al jullie reacties op mijn andere verslagen. Het doet me enorm deugd om al jullie complimentjes te horen, en dit geeft me dan ook energie en goede moed om hier weer verder te doen.
Daarna wandelden we wat verder rond in het stadje dat ik nu ook steeds meer en meer begin te kennen. We aten in een restaurantje waar we elk een heerlijk stoofpotje aten. Hier in Kenia eet je een lekkere maaltijd met drank erbij voor 2 personen voor minder dan 7 euro. In dit restaurant kwamen ze zelf nog rond met gratis bananen, en ook die zijn enorm lekker. Als er iets is wat ik van eten hier ga missen zijn het wel zeker de bananen en de avocado’s.
Nadien hadden we een ontmoeting met James, de man die de safari voor ons regelde. Laatst als we hem zagen hadden we een beetje ruzie met hem, maar dat is nu weer allemaal in orde. We vroegen ons mee te nemen naar een bar waar ze ook bier serveerden want daar hadden we echt wel trek in. Het was eigenlijk meer een soort dancing, en James nodigde me uit om eens ‘s avonds met hem er heen te gaan. Ik ben momenteel aan het overwegen of ik dit ga doen of niet.
Daarna nam hij ons ook mee naar een hotel, Blue Post, met een ‘tsjoek tsjoek’, dat is een soort driewieler op een motor. Ik was helemaal in de wolken als ik aan dat hotel kwam. Eigenlijk is dit hotel een plaats dat gelegen ligt tussen twee watervallen en waar ze ook heel veel souvenirs verkopen. Daarvoor kwamen we eigenlijk, want ik was op zoek naar enkele kleine cadeautjes voor mijn gezinnetje. Het leuke daar is dat je een soort afbiedspelletje kan spelen. Dit lukte me dan ook heel goed aangezien mijn vader dit me ook vaak voortoont. Soms loop je gewoon de winkel uit na je een bepaalde prijs hebt gezegd en dan achtervolgen ze je om te zeggen dat het dan toch OK is. Aan allen die ooit hier in de buurt komen, vergeet dus zeker dit hotel niet te bezoeken, het is echt een aanrader, en je kan er slapen voor vrij goedkope prijzen.
Nadien merkten we dat het al vrij laat is en we moesten nog inkopen doen. Dat deden we dan ook snel omdat we voor het donker van de bewaker thuis moeten zijn.
’s Avonds aten we dan ook gezellig wat lekkers en keken een filmpje met de kinderen. Toch is er een van de kinderen dat wat lastig doet tegen me, Diana, maar die ik binnenkort wel eens op haar plaats zal moeten zetten. Soms moet ik ook eens cordaat en streng durven zijn. We zien wel morgen hoe het loopt. Ik ga nu slapen want moet morgen op tijd opstaan om naar de kerk mee te gaan met de kinderen. Ik kijk er al naar uit. Dooooei!

Dag 13: 12 augustus
Zoals ik gisteren dus al zei, vandaag is het kerkdag. En dat wordt hier ook op een enorm leuke manier gedaan. Eerst maken alle kinderen zich op met de weinige kleren die ze eigenlijk hebben. Toch zie je dat ze er werk van maken om mooi te zijn. Zo herdeden vele meisjes de laatste 2 dagen hun haren, en ja, dat vergt enorm veel tijd.
De kerkdienst had normaal om 9h moeten beginnen, zodus was ik daar stipt op tijd, gewassen en geschoren. Maar deze kerk zou je als gewone mens gewoon voorbij lopen. Het is een huis zoals een ander. Houten steunpalen met wat golfplaten op het dak. Ook binnen zie je geen enkel jezuskruis of altaar of wat je maar wilt. Neen, hier geloven ze dat indien je in God gelooft je daar niets extra voor nodig hebt en daar ben ik het eigenlijk wel mee eens.
De dienst begon dan een half uur later als voorzien. Het was meer dan fantastisch! De kinderen zongen, dansten, waren blij. Zo had ik ze nog nooit gezien voordien. Daarentegen waren er ook enkele volwassenen die helemaal in een trance waren. Ze huilden, riepen, bewogen met hun lichaam, en dit allemaal doordat een vrouwelijke priester heel luid en intens zat te prediken, zelf ik voelde de rillingen in mijn lijf.
Na deze dienst hoorden Linda en ik ook nog muziek in het kerkje waar ik eerder al geweest was. Linda woud deze muziek ook eens horen en zodus gingen we daarheen. We waren enorm welkom daar en moesten van de priester zelf iedereen aanspreken. Linda heeft dat gedaan. Daarna begon daar de echte dienst, geen muziek meer, maar de priester die in het Engels heel hard zat de prediken en dat nadien werd vertaald in het Swahili. Pure waanzin zou je denken in Europa, maar hier vinden de mensen dit geweldig, en ik vond het ook zeer leuk om dit mee te maken. Dit is iets wat ik nooit ga vergeten, en volgende week ga ik zeker terug.
In de namiddag deden we activiteiten met de kinderen. Zo speelden we Chinese voetbal dat al snel een echt potje voetbal werd. Heel wat kinderen van het dorp nodigde ik uit om mee met ons te spelen en ons te verdelen in 2 ploegen. ‘t Was enorm leuk om zo als blanke eens met allemaal Keniaanse kinderen een echte voetbalwedstrijd te spelen.
Verder bracht de dag niets speciaals meer. Genoeg ervaringen deed ik op vandaag. Tomorrow is an other day. Slaapwel.

Dag 14 : 13 augustus
Vandaag op het programma: de sloppenwijken. Daar moesten we al vroeg in de ochtend naar toe met een brommer waar we met 3 personen opzitten, foto zie je daarvan later wel. Vooraleer echt in de sloppenwijken te gaan gingen we naar het schooltje waar enkele van de kinderen die hier in het weeshuis zitten vroeger les volgden. Deze school ligt namelijk aan de rand van de sloppenwijken en daar gaan enkel maar kinderen naar toe die het financieel zeer moeilijk hebben. Het is dan ook daar dat Shade (ons weeshuis) zijn kinderen selecteert. De kinderen zongen voor ons en riepen het alfabet luidop voor. Leuke ervaring was dat.
Daarna gingen we met Wataka, een man die zelf in de sloppenwijken leeft maar die werkt als social worker, een wandeling maken door de sloppenwijken. Je ziet er werkelijk alle mogelijke problemen: drugs, alcohol, misbruik, prostitutie, … noem het maar op. Ook bezochten we een mijn net naast de sloppenwijk waar stenen worden gekapt om huizen mee te maken. Het is verschrikkelijk hard werk dat deze mijnwerkers doen. Wataka toonde ook zijn eigen huis in de sloppenwijk waar zijn broer leeft, een dronkaard, en vroeger zijn moeder die reeds overleden is. Zijn huis was echter in betere staat als alle andere die gewoon van hout of golfplaten gemaakt zijn. Toch moeten deze mensen 4 euro huur per maand betalen wat voor hun al veel geld is.
In de sloppenwijk bezochten we ook de broer van Peter, het jongetje dat eerst nogal rebellig was maar steeds meer en meer rustiger word. Zijn broer zag er heel slecht uit. Zijn ogen zagen geel met rood en waren half toe, ook zag je enkele littekens. We konden eruit afleiden dat hij hoogst waarschijnlijk aan de drugs zat, en dit jongetje is amper 13 jaar oud.
Als laatste bezochten we de grootmoeder van Jackson, een ander jongetje in ons huis. Hij is hier terecht gekomen doordat zijn moeder gestorven is en dat de grootmoeder dan voor hem moest zorgen. Zij had niet genoeg geld voor hem te verzorgen dus kwam Shade hem helpen. De grootmoeder liep er zeer gelukkig bij en ik toonde haar ook enkele foto’s van Jackson. Ze bedankte ons en dat deed me zeer veel plezier.
Tijd was het nu om terug te gaan en ons te verfrissen. De winter is hier namelijk gedaan en het is hier nu wel redelijk warm. Ook kom ik enkele vitamines tekort door niet te eten wat je eigenlijk dagelijks zou moeten eten. Groenten zie ik veel te weinig op mijn bord. Mede daardoor en doordat de kinderen echt knettergek rondliepen deze namiddag had ik een soort off-day deze namiddag. Ik was enorm vermoeid, maar probeerde toch nog wat te spelen met de kinderen. Nu ben ik blij dat ik in mijn bedje lig. Ik zal goed kunnen slapen. Tot morgen!